یک جعبه دستمال کاغذی رو ی میزم میدارم که تصویر کارتن "ویینی د ِ پوه" رویش نقش بسته همان کارتنی که یک خرس احمق همه اش دنبال کوزه ی عسل است و یک خر ِ خرتر از خرس در آن دُم میجنباند. میان همه ی اینها من عاشق پلنگه هستم... چرا که او هم خول است این که یک خر یا خرس و خوک خول باشند طبیعی است! اما پلنگ ِ خول باید خیلی دوست داشتنی باشد.
اصلن هر چیزی که برخلاف ذاتش باشد دوست داشتنی میشود.
مث من که خودم فکر میکنم خیلی دوست داشتنی میباشم بس که بر خلاف ذات واقعی آدمیزاده در اطرافم وول میخورم - از کلمه ی وول خیلی خوشم می آید -
دیگر ملالی نیست جز دوری شما و اینکه این جعبه دستمال کاغذی برای ما نشاط می آورد(تا این حد امکانات شادمانی خفیف شده)...
پ.ن: دخدر ایده آل و دوست داشتنی کم میباشد بیشتر چشمانتان را گشاد کنید.
بار خوبه که همین حد امکانات هم براتون محیا شده