هیولاهای 70 ی

کوه کوه حرف ناگفته سر زبانم و ته دلم دُم میجنباند ( نازی ناز کن از سیستم شرکت پخش میشود و مرا حالی به حالی میکند)

ول کن این تیریپ دپرسینگ برداشتن را یاد یک مطلبی مضحکانه افتادم...

برادر زاده ای دارم نوجوان، کنارش بودم که وارد پروفایل فیسقبوکم  گشتید و عکس منه عمه اش را گشود و بی مهابا زیر عکسم این چنین کامنت نهاد:

چرا اینقدر عکست را فوتوشاپ میکنی عمه!؟ تو که موهایت همیشه پِت* است ولیکن اینجا صاف شده!

* پِت: ( کلمه ای شیرازیست به معنی موی در هم برهم و گره خورده و شانه به رخ ندیده)

با دو دست بر فرق سر کوفتم! حاشا به این احترام...

در جای دیگر یک پیجی در همان فیسقبوک ساخته به نام... "عمه هم نداریم که"  !!!!!

یک دو ماهی هم هست که هرچی خودم را در آن میگذارم مرا رد میکند!

هر وقت هم به من میرسد باید به قول خودش قولنج مرا بشکاند ، غیر مستقیم با نام قولنج یک زد و خوردی با عمه اش صورت میدهد.

اینها برادر زاده نیستند که هیولا هستند، هی یادم به خدا زدگی خودم در مقابل عمه ام میفتد که هر وقت پدر به مقامش میرسد موکداً تکرارمیکند بنده کنیزش هستم!

---

در باب نوبوق بچه های نسل 70 همین بس که شخصی سر ظهری در شرکتمان حضور یافت و مادام که معده های گرسنه مان را معطل قدوم رفتنش میکرد، اظهار کرد که تک پسری دارد و به تازگی برایش خانه ای هم تهیه دیده و البته فرزند جان به لب پدر کرده که ماشینی چند ده میلیونی نیز برایم تدارک ببین و شخصِ پدر، جویای ماشینی 50 60 میلیونی بود و بر آن داشت با تحقیقات بیشتر برای قند عسل مذکور مبادرت به خرید  کند.

در آخر هنگامی که با حالت لبخند به پدر مذبور اذعان گشت که انشاءالله برایش به زودی هم آستین بالا بزنید.... پدر فرمود نه جانم چه دست بالا زدنی، 14 سالش است!!

...... :|