عرضم به حضور انور خودم و خودت حالا که سال جدید و متحول شده و من یک قرنی هست که دست به وبلاگ نشدم باید حضور گرمم و خدمتتون مژدگانی بدم!
میخوام با یه چسناله عمیق شروع کنم و اونم اینکه به هزار و یک دلیل در ساله جاری من و همکارانم از کار معلق شدیم و این خبر یک روز پیش از سال جدید به سمع و نظر رسید! تا به کنون حقوقه ماه آخر ، عیدی، پاداش و... سگ خور شده رفته .
همین دیروز هم در محله ای شلوغ گوشی به ماننده جانم و گم کردم و از مسئله جانی گذشته به جز شماره منزل شماره بنی بشریو حفظ نیستم و به فاک رفتم الی الخصوص که در شرایطه بی کاریه موجود به شدت به شماره های همکارا مدیرا و ارباب رجوع ها نیازمندم.
مطلب بعد عروسیه برادرمه که تا کمتر از یک ماهه دیگر دایر است انشاالله، و خاک توو سرم کادو سر عقد چی بدم!؟؟
موضوع دیگر هم سفری میباشد که در زمانه سرخوشی برنامه چیده بودم و الان که هفت و هشتم گرو هم ان گردن بارم شده و این وسط فقط ٦٠٠ ٧٠٠ تومن از ته مونده داراییمه که باید پوله بلیط بدم!
تمامه این خوشبختیای بالا رو هم هیچ شخصی از اعضای خانواده نمیدونه و الان به دلیله یک سری تعمیرات دفتری است که توی خونه تمرگیدم و به سره کار مراجعه نمیکنم!!!
حالا بگو من بیام وبلاگ بنویسم!؟؟ خوشگلم یا صدام قشنگه ......!!!؟
ای بابا دختر تو که دیگه دست منو هم از پشت بستی تو بد بیاری :D
اما بازم بیا بنویس همشهری جان. اقلندکمش حرفا از بیخ گلو یه چند اینچی میان بالاتر آدم احساس خفگیش کمتر میشه
قربون لب و دهنت !
غصه نخوریا
چه زیاده کار
والابه قرعان !
سلام
نه دیدمت و نه صداتو شنیدم .
پس میتونیم خوشبین باشیم بگیم هر دوش هستی