یک روز تعطیل

بعد الان یکی مث من اینجا آمده است سر کار وسط زامبی ها انگار نه انگار که عیدی هست و تعطیلی رسمی هست ، که خدایی نکرده چرخه ی اقتصادی مملکت یک وقت دچار نقصان نشود!

صبح از خانه تا اینجا را پیاده گز کردم ، همچین خیابان خلوت و خنک بود و کیفم میداد که آمدم ادای این جوانان شنگول را  که هدفون میگذارند و آهنگ میگوشند و هی قدم میزنند را این سر صبحی در بیاورم ...

، بعد این سیم های این یارو هی تو دست و بالم میپیچید بعد دوباره از گوشم در می آمد بعد از روسریم بالا میزد کلن هم 5 تا آهنگ توی گوشیم نداشتم که همه اش متعلق به قوم آریایی هزاره ی اول بود از شدت قدیمیت... دیگر اینکه با جدیت تمام و سختکوشی تمام طول راه را موزیک گوش دادم و بر مشکلات فائق آمدم.

هوا هم ابریست .

الان هم نتیجه اش میشود منی که این روز تعطیل آمده ام سر کار و نشسته ام این کاف شعر ها را مینویسم.

بعدن نوشت1: تو این نوشته اصلن غیبت هیچکس حتی آن زامبی ارشد که روسری نازکش را پوشیده و همه چیش را گذاشته بیرون چون خیلی محجبه و نجیب است را نکردم.

بعدن نوشت2:من یک یقه اسکی پوشیده ام که چانه ام را هم درگیر کرده و عینک هم زده ام که یک وقت کسی دچار گناه نشود اینجا ، چرا که من خیلی جلف هستم.

بعدن نوشت3: شنبه را به جای این سه شنبه ی تعطیل ، تعطیل بودیم چرایش هم به سیاست های کاریمان مربوط میشود نه به شما دوست عزیز!