این ولمتایم روز

امروز وَلِمتایم است در شرکت میباشم و به یک آهنگ نا مانوس که به قول زامبی ارشد رمانتیک ترین آهنگ سال شناخته شده(!)،از نمونه چس کلاس های ایشان، گوش میسپارم. خودمان داشتیم آهنگ مانوس " در و وا کن مویوم " را میگوشیدیم قبلش!

ظهر امتحان حسابداری مدیریت دارم تا حالا فک میکردم حسابداری درس آبگوشتییه بعد الان متنبه شدم.

مدتی است هوسم کشیده از عشق و عاشقیم (!!!!) اینجا چهار کلمه بنگارم که هم عقده ی دل وا کرده باشم هم یک درس عبرتی یا یک نمونه ی پند آمیزی برای نسل آینده به یادگار نهاده باشم...

امروز برای این مهم خیلی وقت توپی است اما وقت نمیدارم چرا که حتما این داستان بالای 10 صفحه ای میبرد و اینکه بدانید و آگاه باشید که تا به این سن یک فیلم هندیی را از سر گذرانیده ام که اگر کسی دیگر این داستان را برایم تعریف میکرد یقینن توی رویش میگوفتم آدمک خالی بند!

همین روزها با اندکی ممیزی و سانسور مینگارمش.

تو بی کانتینیوود...

بعدن.نوشت: اینجوری شورش کردم که برایتان جالب انگیز شود! وگرنه آدمیزاده اسم تخمی ترین رخداد زندگیش را که عشق و عاشقی نمیگذارد..!